ALLE DAGEN UI
Dit waargebeurde verhaal biedt een zeldzame inkijk in een instelling die de Nederlandse staat liever buiten de publieke aandacht houdt. Er komen maar zelden verhalen uit deze gesloten omgeving naar buiten. Wanneer Saied na drie jaar van omzwervingen besluit om asiel aan te vragen in Nederland, belandt hij in het vreemdelingendetentiecentrum Schiphol. Het mensonterende gevangenisregime en de vernederingen door sommige bewakers staan in schril contrast met de hulp die Saied verwachtte te krijgen. Maar Saied is niet van plan om het ene onrecht te ontvluchten om vervolgens het andere te accepteren. Met slimmigheid bemachtigt hij de huisregels, waarmee hij kan controleren of het personeel zich aan de regels houdt. Als dat niet het geval is, dient hij een officiële klacht in, wat tot grote ergernis van de staf leidt.
Asielzoekers die zich melden bij de Koninklijke Marechaussee op Schiphol worden geplaatst in het Justitieel Complex Schiphol, een gevangenis met beperkte faciliteiten, ontoereikende medische zorg en minimaal contact met de buitenwereld. Tegenwoordig verblijven de asielzoekers -die geen enkele misdaad hebben begaan- hier meestal slechts enkele weken voordat ze worden uitgezet of overgeplaatst. Maar tot voor kort waren langere verblijven eerder regel dan uitzondering. Dit was een situatie waar zowel Amnesty International als Stichting Vluchtelingenwerk zich openlijk zorgen over maakten. Saied zat er meer dan een jaar, zonder ooit te weten hoe lang hij nog zou moeten blijven.
Ik weet niet waarom ik werd opgesloten.
Saied besluit zich niet te laten kisten en de leefsituatie van hem en zijn medebewoners te verbeteren door handig gebruik te maken van huisregels en het indienen van allerhande verzoeken. Dat wordt hem aan de ene kant niet in dank afgenomen door de bewakers, aan de andere kant blijkt de nieuw aangestelde directeur zijn voorstellen en adviezen te kunnen waarderen.